WE VALLEN NÓÓIT OM TE BLIJVEN LIGGEN: STEUN JE ZELF EN ELKAAR EN STA SAMEN OP IN EEN BETER LEVEN MET EPILEPSIE
De eerste nacht samen met mijn kleine detectie vriend zit erop, cónstant in de gaten worden gehouden en tóch toch lekker geslapen. Het was erg raar om met zón onbekend aparaatje de nacht in te gaan maar door mijn benieuwdheid had ik had er toch wel zin in. Ik heb létterlijk níks gevoeld om mijn arm, geen irritaties of dergelijke, ik merkte simpelweg niks. Even later ik denk een half uurtje na het inslapen kwam er een aanval opdagen en toen ik weer wakker werd en naar mijn nightwatch op mijn arm keek knipperde er een zacht, dof rood lichtje, mijn kleine vriend had me goed in de gaten gehouden. niet veel later drong het tot me door dat ik gepiep op de achtergrond hoorde en besefte ik dat het alarm was afgegaan die automatisch na 3 minuten het geluid voor je uitzet.
Gelukkig was er niks ernstigs aan de hand en toen ik weer terug keek naar mijn nightwatch was knipperende lampje weer groen om me te vertellen dat ik weer lekker terug naar dromenland kon gaan. De volgende ochtend stapte ik meteen mijn bed uit om mijn computer aan te zetten en te kijken naar de detecties/grafieken van mijn aanval en afgelopen nacht die mijn nightwatch zou hebben waargenomen.
In het begin zie je nog even een rechte lijn omdat ik de nightwatch al even vóórdat ik naar bed ging had omgedaan. de nightwatch begint pas te werken als de drager in rust in bed in een horizontale houding ligt. Ik keek goed en jawel, hélemaal onder is een puntje te zien wat mijn aanval was, nu kon ik kijken hoe laat het gebeurde, hoelang het duurde, hoe erg ik bewoog, hoe erg mijn hart te keer ging en wanneer de aanval stopte. Al met al kan ik NIETS anders zeggen dan dat ik een GEWELDIGE EERSTE ervaring met de nightwatch heb gehad. Uberhaupt alleen al het gevóél dat je meer controle en veiligheid hebt gaf me een ontzettende rust.
OP NAAR DE TWEEDE AVOND MET DE NIGHTWATCH.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten